2019GebedsvieringTAIZé

MAANDELIJKSE GEBEDSVIERING IN DE GEEST VAN TAIZE  

 

gebedsviering in de geest van Taizé in de Aarschotse Sint-Rochuskerk vindt in principe plaats elke laatste zaterdag van de maand, behalve in juli en augustus.

Ze wil de ingetogen sfeer van Taizé oproepen, door in de zacht met kaarsen verlichte kerk samen Taizé liederen te zingen, te luisteren naar enkele lezingen en door het gedurende een aantal minuten stil te maken in ons hart. Op die manier tot rust gekomen is het nadien gemakkelijker om de wereld van elke dag weer tegemoet te treden. En na elk gebed is er gelegenheid voor ontmoeting met een kop lekkere thee voor alle aanwezigen. De gemeenschap van TaizéToen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was Roger Schutz, een 25-jarige Zwitser, er van overtuigd dat hij mensen moest bijstaan die hulp nodig hadden. Het dorpje Taizé in Boergondië, waar hij zich vestigde, lag dicht bij de demarcatielijn die Frankrijk in tweeën deelde. Ondanks de moeilijke materiële omstandigheden was het een goede plaats om vluchtelingen op te vangen. Hij vroeg een van zijn zussen, Geneviève, hem te komen helpen. Onder de mensen die zij opvingen waren ook joodse vluchtelingen. Uit respect voor de mensen die bij hen onderdak vonden, bad frère Roger alleen. Hij wilde sommige vluchtelingen, joden of agnostici, niet in verlegenheid brengen.In de herfst van 1942 waarschuwde een vriend dat zij ontdekt waren en dat iedereen Taizé meteen moest verlaten. Tot aan het einde van de oorlog woonde frère Roger in Genève. Daar begon het gemeenschapsleven met de eerste broeders. In 1944 konden zij naar Taizé terugkeren.In 1945 begon een jonge man uit de streek een stichting voor kinderen die in de oorlog hun familie verloren hadden. Hij stelde de broeders voor er een aantal in Taizé op te nemen. Maar een mannengemeenschap kon geen kinderen opnemen. Toen vroeg frère Roger zijn zuster Geneviève om terug te komen naar Taizé om voor hen te zorgen en hun moeder te worden. De broeders ontvingen ’s zondags ook Duitse krijgsgevangenen uit een kamp in de buurt.Langzaamaan sloten een paar jonge mannen zich aan bij de eerste broeders. Op paaszondag 1949 verbonden zeven van hen zich voor het leven aan elkaar in celibaat, gemeenschapsleven en een grote eenvoud.Vanaf 1962 zijn broeders en jongeren die door Taizé gestuurd werden, heel onopvallend op en neer gereisd naar het communistische Oost-Europa, om de mensen nabij te zijn die hun land niet uit konden gaan en er het christelijke geloof te ondersteunen en levend te houden.De gemeenschap van Taizé leeft slechts van haar werk en telt vandaag een honderdtal broeders, katholiek en van verschillende protestantse afkomst, uit bijna dertig landen. Alleen al door haar bestaan is de gemeenschap een ‘gelijkenis van gemeenschap’, een concreet teken van verzoening tussen verdeelde christenen en gescheiden volken. Sommige broeders wonen in achtergebleven gebieden van de wereld. Zij willen daar getuigen van vrede zijn en mensen die het moeilijk hebben terzijde staan. Frère Roger stierf op 16 augustus 2005. Frère Alois, die frère Roger al jaren geleden gekozen had als zijn opvolger, is nu de prior van de gemeenschap.In de loop der jaren zijn jongeren in steeds grotere aantallen naar Taizé gekomen. Ze komen uit alle werelddelen en nemen deel aan de wekelijkse ontmoetingen. Vooral tijdens de Paasvakantie en de maanden juni tot september zakken wekelijks tot 4.000 jonge mensen tussen 18 en 30 jaar af naar Taizé om er samen te luisteren naar Gods woord, te bidden en te zingen, plezier te maken. Een week in Taizé loopt gewoonlijk van zondag tot zondag. Iedereen slaapt er ofwel in een meegebrachte tent, in tenten van de gemeenschap of ook nog in houten barakken. De levensomstandigheden zijn er simpel, de maaltijden eenvoudig maar voedzaam. Dit brengt de mensen er des te meer toe om echt contact te maken met anderen, en niet bv. heel de tijd met hun smartphone door te brengen. Het ritme van de dag wordt gestuurd door de drie gebeden die ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds plaatsvinden in de grote Kerk van de verzoening en waarop iedereen uitgenodigd wordt. Tijdens een gebed worden er in verschillende talen stukken uit het Evangelie voorgelezen. Verder worden vooral de typische Taizéliederen gezongen: korte bezinnende teksten – vaak één zin – die op een mooie melodie gezet verschillende keren herhaald worden om de betekenis van de tekst beter te kunnen laten doordringen. 4.000 mensen in een kerk die ingetogen samen dezelfde liederen zingen: er is weinig dat meer indruk maakt! Tussen de gebeden door krijgen de jongeren de gelegenheid om samen met één van de broeders een Bijbeltekst te lezen die dan geduid wordt en nadien verder diepgaand besproken in kleine praatgroepjes. Verder worden er ook in werkgroepjes karweien uitgevoerd: de maaltijd verdelen, afwassen, het terrein proper houden, mensen ontvangen, … ’s Avonds, na het laatste gebed, is er tijd om met een drankje en versnaperingen ongedwongen kennis te maken met de andere aanwezigen van over de hele wereld, te zingen en te dansen onder begeleiding van gitaar- en andere muziek. Verbroedering in de echte zin van het woord! Sinds een aantal jaren is het ook mogelijk om als gezin een week naar Taizé te komen met kinderen jonger dan 15 jaar (en liefst ouder dan drie jaar). Voor de families is er een speciaal programma, gericht naar de kinderen, maar waar ook de ouders mee van kunnen genieten. Voor mensen op zoek naar een manier om hun kinderen te blijven boeien door het geloof is dit echt een aanrader!De gebedsviering in de geest van Taizé in de Aarschotse Sint-Rochuskerk vindt in principe plaats elke laatste zaterdag van de maand, behalve in juli en augustus. Ze wil de ingetogen sfeer van Taizé oproepen, door in de zacht met kaarsen verlichte kerk samen Taizé liederen te zingen, te luisteren naar enkele lezingen en door het gedurende een aantal minuten stil te maken in ons hart. Op die manier tot rust gekomen is het nadien gemakkelijker om de wereld van elke dag weer tegemoet te treden. En na elk gebed is er gelegenheid voor ontmoeting met een kop lekkere thee voor alle aanwezigen.