Nieuws


Gedicht op 11 november van Roza Vereycken - woensdag 11 november 2020

Bij gelegenheid van 11 november luisteren we
graag naar een oud versje van Roza Verreycken
(1905-1990) weduwe van Louis Van Dyck. Ze
heeft dus beide wereldoorlogen meegemaakt.
Gusta Van Dyck, een ver familielid van Roza,
bewaarde het als een souvenir en vroeg vorig
jaar om het eens te publiceren. 
 
GESNEUVELD MAAR NIET BEWEEND OP EEN MORGEN
 
Ze trok de vensterluiken open
een winterdag, een grauwe mist.
Daar komen rasse schreden nader
‘t zijn vier soldaten met een kist.
Wie dragen zij zo vroeg ten grave ?
Een vreemde knaap, een jong soldaat?
Het plein is leeg en toe de huizen
en niemand, niemand die er achter gaat.
Verplicht gaan vechten, voor het vaderland
achterlaten, een warme thuis.
Zo ver van huis, en hier gestorven
in ‘t gasthuis van een vreemde stad.
En onbeweend naar ‘t graf gedragen
terwijl men ginds zo lief hem had.
Roza Verreyken

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst.


Reageren:

Anti-spam zeven + 8 = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >